Współpraca w sportach zespołowych – jeden za wszystkich, wszyscy za jednego

Współpraca w sportach zespołowych – jeden za wszystkich, wszyscy za jednego

Współpraca w sportowych drużynach jest niezwykle istotnym czynnikiem. Bez niej żadna drużyna nie ma szans na osiągnięcie sukcesu. Zawodnicy sportów zespołowych muszą mieć świadomość, iż granie w pojedynkę i poszukiwanie gwiazdorstwa nie jest z pożytkiem dla całego zespołu. Wiadomo, że człowieku tkwi niekiedy potrzeba bycia najlepszym, zauważonym i docenionym. Tak się oczywiście dzieje w sporcie zespołowym również. Potrafimy przecież zróżnicować umiejętności sportowe poszczególnych zawodników.

Nie są one zawsze na jednym poziomie. To zróżnicowanie jednak pozwala na przypisanie konkretnych ról i postaw w zespole. Jeśli ktoś ma wrażenie, że swoim mistrzostwem sam wygra mecz, to taka brawura mu się nie opłaci. Trener drużyny też neguje takie zachowania. Musi myśleć o sukcesie całej drużyny i to jest dla niego kluczowe. Duch rywalizacjo budzi się nawet w stosunku do osób, które grają po tej samej stronie. Wybicie jest marzeniem wielu. Tylko najlepsi mają bowiem szansę na większą karierę. Dlatego pojawiający się zgrzyt między zawodnikami musi zostać rozwiązany z pożytkiem dla drużyny.

Współdziałanie dla dobra wspólnego celu

Drużyna sportowa ma wspólny cel. Działają z myślą, iż uda im się go osiągnąć. Treningi są realizowane w duchu tej idei. Jeśli każdy zawodnik skupi się maksymalnie na tym co jest do wykonania to powodzenie drużyny jest możliwe do osiągnięcia. Czasami trzeba zrezygnować z brawurowych zagrywek na swoje konto, gdy okazuje się, że większe szanse są jak piłkę się poda do kolegi, niż samemu ruszy na bramkę. A na analizę szczegółową i określanie tych szans czasu brak, gdyż piłkarz musi działać natychmiastowo. Bramkarz to nie tylko człowiek, który wdziewa rękawice bramkarskie Adidas i tkwi w bramce czekając na pojawienie się piłki, lecz to skoncentrowany i odpowiedzialny zawodnik, który jest integralną częścią drużyny. Trener czy psycholog, współpracujący z drużyną sportową uświadamia, jak pogodzić naturalny pęd rywalizacji z owocną współpracą wewnątrz zespołu. Rywalizacja w sporcie jest zjawiskiem normalnym, a współpraca jest stanem pożądanym. Wszystko musi mieć harmonijny przebieg. Nie ma nakazu wyzbycia się chęci rywalizowania. On przecież czyni nas doskonalszymi, każde poszczególne czynności wykonywać dokładniej, skupiać się na zadaniu i dawać z siebie maksimum możliwości. A to jest jak najbardziej pozytywne zachowanie. Należy jednak pamiętać o dobru ogółu, czyli w tym wypadku drużyny. Gramy przecież do jednej bramki. Oczekujemy jednego wyniku. Chcemy cieszyć się wspólnie z sukcesu. To umiejętności, których trzeba się nauczyć, wyćwiczyć je i utrwalać. Do wspierania sportowców powołani są psycholodzy sportowi, którzy wspomagają ich w przezwyciężaniu trudności i wzmacnianiu zachowań pozytywnych. Sport to także kształtowanie charakteru. Człowiek uczy się całe życie, a sportowiec nawet ten na szczycie uczy się przez całą karierę pokory i działania dla dobra drużyny. Gdyby nawet najlepszy zawodnik miał rozegrać mecz w pojedynkę nie mógłby sobie poradzić z takim zadaniem. Na boisku potrzebne jest wsparcie. Drużyna musi być zgranym organizmem. Każdy sobie rzepkę skrobie to działanie, które przynosi szkody dla zespołu. Trzeba się takiej wiedzy nauczyć.

Powrót do góry