Trener sportowy to postać, która musi być wyposażona w określone predyspozycje. Oglądając mecze piłki nożnej, miewamy wrażenie, iż jest to człowiek, który nerwowo biega wzdłuż murawy rzucając, raz po raz, siarczyste zwroty względem swoich podopiecznych.
Zdawać by się mogło, iż jest gotów wbiec na boisko i cisnąć piłką w kosmos, takie targają nim emocje. Kim w zasadzie jest trener i jakie powinien posiadać cechy charakteru? Trener to opiekun drużyny sportowej, który u zawodników, których szkoli, musi mieć autorytet. Jego decyzje są ostateczne. Trener musi być zaangażowany w swoje działania. On nie odpuszcza i nie poddaje się. Takich praktyk nie może przekazać swoim podopiecznym. Na trenerze spoczywa też zadanie stworzenia zgranego zespołu. Tylko współpracujący ze sobą team ma szansę na sukces. Drużyna sportowa jest jak jeden organizm. Ważny jest napastnik, którego sprawne nogi mają oddawać celne strzały, ale i bramkarz, które dłonie wyposażone rękawice bramkarskie Adidas mają chronić bramkę przed atakiem piłki ze strony przeciwnika. Dobry trener będzie także budził zaufanie drużyny. Spędza ze swoimi podopiecznymi sporo czasu i musi być blisko ich spraw i problemów, aby wspomagać ich w dążeniu do ciągłego rozwoju, udoskonalania się i usprawniania koncentracji.
Jaki powinien być trener – cechy dobrego przywódcy
Jeśli trener prowadzi drużynę dzieci muszą mieć one świadomość, iż na treningach jego słowo jest święte. Rodzic może rządzić w domu, na sali treningowej rządzi trener. Często się okazuje, że to nie dzieci mają problem z akceptacją takiego stanu rzeczy lecz nadgorliwi rodzice. Rodzicom wydaje się bowiem, iż wiedzą lepiej od trenera i chcą go pouczać. Czasem bywa też tak, że mają zbyt duże parcie na to, by ich dziecko uznać za lidera, bohatera grupy i najlepsze ogniwo. Oczekują pochwał za każdą czynność, poklasku i uznania. Takie postawy rodzicielskie nie wspomagają trenera w jego pracy. Raczej mogą zaszkodzić. Rodzic zostawia dziecko na treningu pod opieką trenera, sam w nim nie uczestnicząc. Dzieci inaczej zachowują się gdy rodzica nie ma. Gdy czują jego obecność, gdy rodzic przygląda się z podziwem poczynaniom swej pociechy wierząc, że oto patrzy jak rodzi się nowa legenda sportu, nie zawsze mogą w pełni skupić się na tym co mówi trener. To zaburza przebieg zajęć. Dlatego nadgorliwy rodzic nie jest pożądanym uczestnikiem treningów.
To trener jest ojcem sukcesu drużyny. Musi być doskonałym strategiem. Znać mocne strony przeciwnika i rozplanować strategię meczu by uzyskać zamierzony efekt – zwycięstwo. Jednakże trener musi także nauczyć zachować godnych sportowca. Zasada cel uświęca środki w prawdziwym sporcie nie istnieje. Etyka sportowca jasno zakłada moralne przesłanki rywalizacji. Trener nie może tolerować u swoich podopiecznych zachowań, które nie są fair play. Dobry trener tworzy taką atmosferę,że jego podopiecznym będzie zależeć, iż są jej członkami. Usunięcie z drużyny miałoby wymiar największej kary. Dobry trener to taki trochę i szef, i ojciec, i przyjaciel. Jest motywatorem do pracy nad samym sobą, nauczycielem pokory, odpowiedzialności, odwagi i woli walki.